“Psychoterapia jest budowaniem nowych wymyślonych scenariuszy, które tworzą konkretną rzeczywistość."

Sesje psychologiczne trwają czas konieczny do zrozumienia funkcjonowania problemu i logiki, która za nim stoi. Psycholog musi być w stanie wybrać strategię najbardziej odpowiednią do przedstawionego problemu. Unikając zbytniego zagłębiania się w przeszłość pacjenta, ale koncentrując się przede wszystkim na teraźniejszości i mechanizmach, które podtrzymują problem. Z reguły konsultacja internetowa trwa od 30-60 minut.

Na początku spotkania odbywają się co dwa tygodnie (tyle czasu potrzeba, aby wykonać polecone przez psychologa zadania i dostrzec pierwsze zmiany). W ciągu pierwszych 10 sesji pacjent powinien odczuć zachodzące w jego życiu zmiany (jeśli nie, to terapeuta decyduje o zakończeniu współpracy, aby nie stać się częścią problemu). W tym okresie powinno nastąpić odblokowanie problemu i odczucie doświadczenia emocjonalnie korektywnego.
Kolejnym etapem jest ugruntowanie zmian emocjonalnych, poznawczych i behawioralnych tak, aby stały się one trwałe w czasie i rozciągnęły się na wszystkie dziedziny życia pacjenta. Terapeuta nie ma na celu uzależnić od ciebie klienta, ale uświadomić mu, iż to on jest prawdziwym sprawcą zmian we własnym życiu. Na tym etapie spotykamy się co 3-4 tygodnie. Klient powinien być w stanie odczuć autentyczność tych zmian i ich pozytywny wpływ na osoby z otoczenia.
Końcowym etapem spotkań terapeutycznych jest doświadczenie przez pacjenta, iż osiągnął cel, który postawił sobie na pierwszym spotkaniu i poczucie, iż pomoc psychologiczna nie jest mu już potrzebna. Razem z terapeutą decydują o zakończeniu spotkań.
Aby potwierdzić trwałość zmian, psycholog umawia kolejne spotkania po 3 i po 6 miesiącach od zakończenia konsultacji (tzw. follow-up).

Podstawowym założeniem podejścia strategicznego jest fakt, iż zmiany powinny zajść w trakcie pierwszych 10 sesji. Jeśli takie zmiany nie następują i sytuacja pacjenta się nie zmienia, sam psycholog postanawia zakończyć współpracę i
może polecić pacjentowi innego profesjonalistę. Dzięki temu psycholog nie staje się częścią problemu pacjenta, czyli kolejną bezskuteczną próbą rozwiązania problemu.

Powyższe dane są rezultatem badań prowadzonych na ponad 10 000 przypadków badanych w ciągu ostatnich 15 lat przez prof. Giorgio Nardone i jego zespół.  Jakie dane?

Nie. Najnowszy, zaawansowany model terapii strategicznej (advanced strategic therapy) tylko na pierwszym etapie koncentruje się na odblokowaniu objawów. Na tym terapia się nie kończy. Kolejnym etapem spotkań jest konsolidacja wyników i utrzymanie osiągniętych rezultatów w czasie. Celem trwałym jest zmiana spostrzegania rzeczywistości i w konsekwencji  lepsze, bardziej funkcjonalne reagowanie na nią.
Ostatecznym celem jest zmiana w sposób funkcjonalny i trwały relacji z samym sobą, z innymi i ze światem.

Oczywiście. Praca w podejściu strategicznym pomaga także osobom, które czują się niepewnie, nie potrafią podjąć decyzji, przechodzą przez różnego rodzaju kryzysy życiowe. Ktokolwiek chce przezwyciężyć własne ograniczenia i rozwijać się może spokojnie korzystać z możliwości spotkania z psychologiem strategicznym.

W takim przypadku, podczas pierwszego spotkania z osobą chcącą pomóc, wspólnie się decyduje, co jest możliwe do zrobienia w takim przypadku. Są dwie możliwości: albo dostarczane będą wskazówki w jaki sposób próbować zachęcić osobę przejawiającą problem do wizyty u psychologa, albo można skorzystać  z interwencji pośredniej. Polega ona na dawaniu rad i wskazówek członkom rodziny na temat tego, co robić i jak się zachowywać w stosunku do osoby przejawiającej problem. Dzięki temu członek rodziny stanie się „pomocnikiem” psychologa. Być może osoba cierpiąca w końcu zdecyduje się na osobiste przyjście do gabinetu psychologicznego, a jeśli to nie nastąpi kontynuowane będzie podejście pośrednie.

Rodzice, opiekunowie (jedno bądź oboje) są zapraszani na spotkanie. Ze strategicznego punktu widzenia, przyprowadzanie dzieci poniżej 12-13 na rozmowę psychologiczną może być szkodliwe. Przede wszystkim dlatego, iż etykietka diagnostyczna może stać się jego samospełniającą się przepowiednią, która potem trudno jest zmazać.  Po drugie, wizyta u psychologa może sprawić, iż dziecko będzie się czuło jako „dziwne”, „inne”, „szalone”. Dlatego też, to rodzice są właściwymi osobami na wprowadzenie zmian w życiu własnych dzieci.
To wy jesteście ich przewodnikami, podstawowymi nauczycielami. Poprzez pośrednie techniki, to znaczy konkretne wskazówki, które musicie wprowadzić w życie, możecie rozwiązać problemy w relacjach z pociechami. A w konsekwencji możecie rozwiązać także własne problemy. Nikt nie może zająć waszego miejsca, zastąpić was w tak ważnym, ale i jak trudnym procesie wychowania. Satysfakcja z osiągniętych rezultatów będzie należała do was.

Interwencja jest psychologiczna, nie farmakologiczna. Po pierwsze, jako psycholog nie mogę przepisywać leków (tylko lekarz psychiatra). Po drugie, jestem zdania, że jeśli problem można rozwiązać bez pomocy leków antydepresyjnych, ansjolitycznych, neuroleptycznych, itp, tym lepiej. Istotnym  jest, aby to klient nabył świadomość, iż tylko on jest motorem swoich zmian i wie, że potrafi „poruszać się bez kul”. W przypadku, kiedy pacjent przychodzi na konsultacje będąc w trakcie terapii farmakologicznej, sesje psychologiczne są kontynuowane i po otrzymaniu pierwszych rezultatów, konsultuje się razem z lekarzem prowadzącym (psychiatrą) możliwość obniżenia dawek leków, aż do ich całkowitej eliminacji.